Jak pojawiła się budrysówka?
Budrysówka (Duffle coat) to ciepły płaszcz wykonany z grubej i litej wełny z kapturem i karczkiem. Głównym elementem wyróżniającym ten model spośród innych rodzajów odzieży wierzchniej są oryginalne guziki, wykonane w formie wydłużonej pałeczki, drewnianych lub rogowych.
Ojczyzną tego popularnego dziś modelu jest małe belgijskie miasto Duffle, które zyskało sławę w Europie w XVII wieku dzięki produkcji wełny wielbłądziej o tej samej nazwie. Miejscowi sprzedawali ciepłe tkaniny i szyli z nich ubrania rybakom. Wydłużone kurtki z klamrą na szyi i swobodnym kapturem, pod który zakładano furażerkę, doskonale chroniły marynarzy przed zimnymi wiatrami, deszczem i deszczem ze śniegiem.
Budrysówka jako mundur wojskowy
W połowie XIX wieku brytyjski krawiec John Partridge stworzył pierwsze próbki męskich płaszczy-budrysówek. Eksperyment powiódł się, a wełniany materiał z „naczesem” został wkrótce przyjęty jako podstawa krawiectwa dla angielskich marynarzy.
Praktyczność i trwałość tkaniny okazały się na najwyższym poziomie, poza tym projektanci mody wybrali dobry styl — ubrania nie ograniczały ruchów, były lite i wytrzymałe (ale nie za ciężkie, by powodować dyskomfort) i bardzo ciepłe.
Statki brytyjskie trafiały do prawie wszystkich portów świata, gdzie marynarze spacerowali ulicami, przyciągając uwagę przechodniów nową, niezwykłą formą.
Prawdziwą popularność tej sukience przyniósł feldmarszałek Bernard Law Montgomery, którego markowym strojem był luźny, krótki płaszcz z kapturem i beret, lekko przesunięty na bok.
Być może ten raczej prosty i demokratyczny styl nie zyskałby tak szerokiego uznania, gdyby nie był ulubionym kostiumem wpływowej postaci politycznej. To dzięki feldmarszałkowi budrysówka przez długi czas nazywana była monty coatem.
Przełom we Francji
Wyszukany, a jednocześnie awangardowy francuski projektant Yves Saint Laurent zawsze zwracał uwagę na swój mundur wojskowy i zapożyczył pewne szczegóły kostiumu, aby stworzyć nieśmiertelne marki. W latach 60-tych ubiegłego wieku projektant mody zaproponował swoją wersję męskiej odzieży, dodając budrysówce odrobiny szyku stolicznego.
Były to skórzane pętle na zapięcia („kły”), powiększony kaptur, wydłużony prosty krój. Dzisiaj uważa się, że budrysówka jest odzieżą dla osoby nowoczesnej, intelektualnej, emocjonalnej i lubiącej nieład estetyczny w swojej garderobie.
Fason budrysówki
Budrysówka jest prostym płaszczem jednorzędowym (najczęściej w kolorze kawowym, oliwkowym, brązowym, szarym lub czarnym) z kapturem zapinanym na szyi. Pośrodku są kościane lub drewniane guziki (taką formę nazywa się „morskim kłem”), zapinane na skórzane pętle lub ze sznurka.
Materiał - wełna z teksturowanym włosem, po bokach — dwie naszywane prostokątne kieszenie z wypustkami. Taka jest właśnie klasyczna budrysówka przedstawiona przez Yves Saint Laurent.
Później zaczęto produkować różne wariacje na temat „budrysówki”, ale są to już zupełnie inne modele, choć zachowały one ciągłość z brytyjsko-francuską marką.